Si ka Juan

Si ka Juan, Tipikal na Pilipino. Umaga pa lamang tulog na agad and kaniyang diwa. Umaga pa lamang papatay-patay na siya. Umagang-umaga pa lamang laway agad at buyuko ang lumalabas sa bunganga. Umaga pa lamang kapol na nang muta ang mga mata. Umaga pa lamang dumadagundong na ang kanyang hilik. Umaga pa lamang ni anino ng asawa ay binabale-wala. Umaga pa lamanag katamaran na niya ang namumutawi. Umaga pa lamang pagbabalewala na sa sigaw ng asawa ang inaatupag.

Si ka juan, ang dagat ng pamilya Pino. Hindi mo mapapagwari ang ugali niya, minsan kalmado minsan may kasungitan, minsan mapagbiro, minsan walang kibo. Sa kabila nito bilib ako sa lawak ng pangunawa niya sa asawa niyang aramalite ang bunganga. Naging panangga na niya ang pagbibingi-bingihan niya sa araw-araw na ginawa ng Diyos. Galaw mong umaga pa lamang ay tad-tad na agad siya ng laway ng asawa dahil sa mga mura at sigaw na tinatanggap niya. Para maiwasan ito kahit alas gis na ng umaga ay di pa din siya tumatayo ng higaan, minsan hanggang hapon di mo masisislayan ang pagmumukha niya. May mga pagkakataon din na maaga siya gumigising pero sa kapit-bahay tumutulog at may mga pagkakataong pagkagisin g ay sa sabungan na at sugalan ang tungo. Minsan nga ay maririnig mo na lang na umiiyak si Aling Bebang dahil sa pag-alala sa kanya dahil buong araw di umuuwi at minsa’y nangingibambayan pa ito upang takasan lamang ang mga responibilidad sa pamilya. Uuwi lamang siya kapag kakain o pag wala na mapuntahan o pagnaubusan nan g pera. Talagang iinit ang ulo ni Aling Bebang at kahit sino pang ina kung ganyan naman ang asawa mo.

Si ka Juan ang putik sa hardin ni aling Bebang. 17 years na ang pagsasama ng mag-asawa. Isang dekada at pitong taon nang sakit ng ulo ni Aling Bebang ang asawa. Sa tabi ng karinderya ni aling Bebang ay isang maliit na hardin ang nakatayo, puno ng mga gulay at prutas. Kahit ang mismong pagpitas sa mga ani ay sa mga anak pa inaasa. Kung tutuusin dapat ay si ka Juan ang kumakayod sa pamilya. Siya dapat ang pinagkukunan ng ikakabuhay ng pamilya. Siya dapat ang haligi at pundasyon ng pamilya. Ngunit hindi, animo’y wala siyang pakialam kung may kakainin ba ang mga anak o kung may ipapambaon ba sila sa pagpasok. Imbis na maging kapakipakinabang sa pamilya, ay wala pang naidudulot na maganda ay nagiging pabigat pa sa pamilya. Minsan narinig ko si Aling Bebang na sumambit ng ganito: “Para kang putik, imbis na maging madali ang pagpitas sa bunga sa hardin angiging sagabal ka pa sa pagusad ng pagunlad natin Juan! Sana naman maintindihan mo, sana marinig mo ang hinaing ko. Kapit ng kapit, dumi lamang ang hatid.

Si ka Juan, pabigat nga ba o may silbi din? Ang maganda naman sa kanya, kahit puro reklamo ang asawa hindi mo naman maipagkakaila na gumagawa din naman ng maganda kahit papano si Ka Juan. Kapag mayroong problema sa mga anak niya, siya ang gumagawa ng paraan upang maayos ito. Kapag may mga sira sa bahay minsan naman ay makikita mo ang initiatibo niyang tumugon, ngunit kadalsang nahahayang nakatiwangwang ito. May iniuuwi din naman siyang kita pag nanalo siya sa sabong o sa sugal at ibinibigay sa mga anak at ipinapambili ng makakain, Ito'y kung suswertehin siya. Wala din siyang bisyo tulad ng sigarilyo o alak o kahit pa droga dahil gusto niyang maging magandang halimbawa sa mg anak sa pamamagitan lamang ng ganoong paraan. Ngunit sana’y naisip din niya kung magandang halimbawa ba ang pagtakas niya sa mga responisbilidad niya sa tahanan.

Si ka Juan, Tipikal na Pilipino. Umaga pa lamang kapaypaan at kapanatagan agad ang hangad. Umaga pa lamang kahit sa maliit na bagay ay kumukuha ng lakas. Umaga pa lamang kahit sa anumang paraan hahanap at ahhanap ng pagkakataong tumugon sa panganagilangan ng pamilya.