Si Aling Bebang

Si Aling Bebang, tipikal na Pilipino. Umaga pa lamang animo’y tanghali na sa init ng ulo.  Umaga pa lamang tad-tad na agad ng armalite niyang bunganga ang kanyang asawa. Umaga pa lamang chismis agad ang sagap. Umaga pa lamang umaalingasaw na agad sa usok ng kanyang tambutso ang kanilang karinderya. Umaga pa lamang lutong agad ang malalasap ng mga mapagdiskitahan. Umaga pa lamang siya na agad ang sentro ng atensiyon.

Si aling Bebang ang bulkan ng pamilya Pino. Sa paggising ko sa umaga boses agad niya ang raragasa sa aking pagkaalimpungat. Opo, abot dito sa amin ang kanyang boses. Sigaw dito, sigaw doon, mura dito, mura doon! What an extravaganza to start a morning! “Hoy batugan! Gago ka! Kumuha ka nga ng tubig doon sa poso Dalian mo! tang-ina bilis!” sigaw niya. Kawawang asawa, sa araw-araw na ginawa ng Diyos mura agad ang kaharap niya. Sabagay yun naman ang hanap ng karamihan ng pinoy, mura..murang bilihin. “ putarages kang hinayupak kang lalaki ka! Napakawalang kwenta mo! kumilos ka na nga jan at kumuha ka ng tubig! Hindi mo ba ako naririnig! Tang-ina!” panu naman siya susunod sa iyo niyan Aling Bebang kung laging bunganga ang pinapairal? Di lilipas ang tangahalian na walang murang maririnig mula sa kanya. Kung maibibili lamang ang mura panigurado mayaman na sila. Pero hindi. Maliit pa lamang ako nang maabutan ko ang karinderya ni aling Bebang. Minsan kapag tanghalian, sa kanya na lamang kami bumibili ng pagkain. At hanggang ngayon sa paglaki ko nakatayo pa din ang tindahan nila. Ang tindahang tanging sumusustento sa kanilang pamilya. Karinderyang nagpapaaral at nagpapakain sa kaniyang mga anak at asawa. O mas tama bang sabihing Murang nagpapaaral at nagpapalamon sa kaniyangmga anak at asawa.

Si aling Bebang ang tinik sa rosas ni Ka Juan. Sa aking pagkakaalam 17 years nang mag-asawa si aling Bebang at ka Juan. Bilib ako kay ka Juan dahil sa haba ng kanyang pasensiya. Galaw mo 17 years siyang nagtitiis sa bunganga ng kanyang asawa.  Para bang magic kasi kung tutuusin, dapat abo na lamang niya ang matititra sa buong araw na pagratrat ng armalite na bunganga ni aling bebang. Ngunit hindi gabi-gabi nagkakahimala, nabubuo ulit ang katawan ni ka Juan upang bukas ay salubungin niya ulit ang gera sa kanilang karinderya. Bago pa man matulog sila aling Bebang away pa rin ang magwawakas ng araw nila. Pinagtatalunan nlia ang maliit na kita sa karindeya, na porket si ka juan ay nagnanakaw sa kaban ng karinderya, na porket wala siyang magawang matino at tama, na porket nangingibambahay siya at nambababae, na porket Noynoying lamang ang gawa niya sa buong araw. Away na animo'y wala nang wakas. Oo nagwawakas nga ito sa pagkalunod sa lalim ng gabi, ngunit magsisimula ulit ito sa pagahon ng kinabukasang walang kasiguraduhan.

Si aling Bebang ang Ankla ng pamilya. Di maipagkakaila na si Aling Bebang ang nagtataguyod sa pamilya niya. Kayod dito, kayod doon. Ngunit sa kabila nito, siya din ba ang humihila sa pamilya niya pababa dahil sa bunganga ang lagi niyang pinapairal. Maraming nagpapayo sa knya, maraming tumutulong at nagmamagandaang loob na ayusin ang gusot ng pamilya. Aling Bebang, bakit hindi na lang natin itikom ang ating bibig, at ituon na lamang ang sarili sa paghahanap buhay para sa kapantagan ng pamilya, ng mga kapitbahay at ng buong pamayanan. Maraming tumutuligsa sa kanya, maraming naninira. Si aling Bebang walang magawang matino kundi ang  magmura at magsalita, puro dada kaya walang pag-ahon sa pamilyang ginugunita. Sa huli, ganoon talaga si Aling Bebang, yoon na ang kaniya nakaugalian, bakit hindi na lang natin pakisamahan at intindihin? Anuman ang istilo niya, tandaan natin na ang ginagawa niya ay para din sa pamilya niya at nangagarap din siyang umunlad, ngunit sa lihis na landas.

Si Aling Bebang, tipikal na Pilipino. Umaga pa lamang di na magkanda-ugaga sa paghahanda para sa bagong araw. Umaga pa lamang pag-iintindi na agad sa pamilya ang inaatupag. Umaga pa lamang pag-aaruga at pag-alala sa pamilya ang nasa isip. Umaga pa lamang ramdam na ang init ng pagmamahal niya sa kapwa. Umaga pa lamang lambot ng puso ang inihahanda para sa mga kakain sa kanilang karinderya. Umaga pa lamang pumupukaw na siya agad ng atensiyon. Ingay para sa pamilya.