Miyerkules, Marso 21, 2012

Cotton Buds


 
Isigaw mo! Isigaw mo! Isigaw mo pa! Lakasan mo! Lakasan mo pa! Isigaw mo! Sigaw pa! Kahit ilang beses akong sumigaw mahina pa rin. Kahit pilitin kong isigaw lahat ng kaya kaya kong isigaw hindi mo pa rin ako naririnig. Bingi ka ba talaga o sadyang nagbibingi-bingihan ka lang? Pare mura lang ang cotton buds, wag mong sabihing sa kapangyarihan mo, sa lakas at yaman mong yan ay ni hindi ka manlang makbili ng isa marinig mo lamang ako! Pare ako naman!

Nang makamtan mo ang kapangyarihang mamuno ang saya ko! Sa wakas mababago na ang aking kinabukasan! Sa wakas mag-iiba na ang kulay ng Pilipinas! Sa wakas magagawa mo na ang lahat ng matatamis mong pangako! Laking tuwa ko nuong nanalo ka! Subalit lahat ng katuwaan ko’y nawala nang mkamtan mo ang pwestong hinahangad mo. Nagbago ang aking kinabukasan, nabalot ng kadiliman ang liwanag na akala ko’y magdadala sa akin sa tagumpay. Nag- iba ang kulay ng Pilipinas, ang pagiging dikatator mo ang nagpabago sa imahe ng inang bayan! Gamit ang mga kamay mong bakal sinakal mo kami! Imbes na maging payapa tayo, gulo karahasan at kamatayan, yan, yan ang dulot mo! Pare awa naman.

Takot ang bumalot sa aking puso kaya eto nanghina ako. Nawalan ng pag- asang lumaban, ayan sinamantala mo! Mahigpit limapu’t pito ang pinapatay mo! Mga inosentang buhay na binura mo. Hindi ka pa naawa, tinadtad mo na nga sila ng bala, itinapon niyo na lang ang mga katawan nila sa kung saan-saan! Dahil ba malakas ka kaya ganoon na lang?! Lalabanan ko ang takot ko, lilimutin ko ang pagiging mahina ko  dahil nais kong ipaglaban ang karapatan nila! Pare hustisya naman!

Panalo na sana ako kaya lang mayaman ka. “I am sorry.” Ang lakas din ng loob ma na magsorry!, inalisan mo na nga ako ng karapatang magdesisyon, inalisan mo pa ako ng pag-asang mabuhay, ngayon kaginhawaan ko naman ang kukunin  mo? Andito ako sa ating bayan, nagpapakahirap magtrabaho. Maliit ang kita kaya nagibambansa para mapakain ko lamang ang pamilya ko. Ikaw alam kong naghihirap ka rin, naghihirap pagtakpan ang pagnanakaw mo sa kaban ng bayan. Galaw mo dalwampung libong dolyar ang presyo ng isang hapunan mo! Ang galling mo! Sana naisip mo na habang nagpapakasasa ka sa luho mo eto ako dugo ang ipinapawis ko. Mayaman ka, kami’y naghihirap. Pare konsiyensiya naman oh.

Yang panggastos mo sa magara mong hapunan, ipambili mo na lamang yan ng cotton buds. Mura lang naman yun eh. Para naman marinig mo ako. Ako nga pala ay isang mamamayang Pilipino. Takot man ako, mahirap man ako, mahina man ako meron din anamn akong pangarap. Pare ako naman, nais kong maging makapangyarihan, mayaman at malakas tulad mo upang baguhin kung ano man ang sinimulan mo. Ngayon naririnig mo na ako?

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento